gönül bahçemde, birden güller çoğaldı,
kokusundan ruhum sarhoş oldu,
anlayamadım seni, aklım aciz kaldı
Söyle Nesin sen Ey Aşk!?
akıp giden zaman, sanki bir an durdu,
Karanlık gecelerde, bir mum olup yetti,
Kalemle kağıdı birbirine döktü söyle sen nesin ki,? Ey Aşk!!
Bir yol bulana, yolda diken oldu,
dökülen her kandan, ne güller yetişti,
o gül bahçelerini, bülbüllerle doldurdu
Söyle sen nesin ki!? Ey Aşk!!
gönül aşka düştü, fâni ile ebedîyi gördü,
Dile geldi, zalim ile mazlum u bildi,
sevgi denizinde, bir köpük buldu
söyle sen Nesin ki? Ey Ask!!
Mecnun 'a baktım, serabıyla çölü cennete çevirdi,
Ferhat 'ı gördüm, koca dağı eritti,
Yunus 'u duydum, ne nameler söyledi
söyle sen nesin ki? Ey Aşk!
Dünyaya baktım da, her yerde sen kokuyor,
insan unutmuş! faniyle câni oluyor,
uzaktan bakan bir dert,
içine düşen sarhoş oluyor
söyle Sen nesin ki? Ey Aşk!!
kadının gözünde, oldun bitmeyen bir gözyaşı
erkeğin gönlünde, oldun bitmeyen bir Nâr ı,
neden ki uğruna bu ateşe karşı, bir gözyaşı?
söyle nesin ki sen? Eyy Aşk!
seni gören göz, dünyayı görmez olur,
elle tutmaya kalksa, eli bos kalır,
gönül candan geçer, kalpte kandan
söyle nesin ki sen? EY Aşk!
ne istersin? șu zavallı beşerden,
neden hep ızdırap!?
biz huzur isterken,
sen dikenli bir gül oluyorsun hep,
biz karanfiller dikerken
söyle nesin ki sen? EY AŞK!
M. Demircioğlu.
